FILM
De ingerichte ruimte, met opgestapelde hokken aan weerszijde doet denken aan een kamer in een herberg met stapelbedden. In een van de hokken kruipt Zazou langzaam richting een houten stokje met wat vlees erop. "Goed zo, kom maar Zazou" klinkt de stem van Tilly, de vrijwilligster die vier dagen per week bij de katten met gedragsproblemen langskomt. Door middel van lekkernijen, engelengeduld en de bijna bezwerende stem van Tilly leert de kat om mensen weer te vertrouwen. Op een andere afdeling horen we Mariska een verhit gesprek voeren over een lijdende hond die echt nú geholpen móét worden: "Dit beesie lijdt, snapt u dat wel?!" Ze is de coördinator van de kattenafdeling bij het Dierenopvangcentrum Amsterdam (DOA), maar ze schuwt het niet om ook haar nek uit te steken voor de honden in het centrum. 'Een dier in nood moet geholpen worden, niet linksom dan maar rechtsom' zo lijkt het motto. Saskia komt de voordeur binnen, groet iedereen vriendelijk en loopt richting de hondenuitlaatkamer om te zien welke hond(en) ze vandaag mag verrassen met een heerlijke buitenwandeling rond het opvangcentrum.
Het zijn de dagelijkse bezigheden van de medewerkers en vrijwilligers van het Dierenopvangcentrum Amsterdam gelegen in Osdorp. Het machtige groene gebouw huisvest mensen met een groot dierenhart, dit in tegenstelling tot de mensen die hun dieren verwaarlozen of afstaan. Het inlevingsvermogen van de verzorgers in de honden en katten en de band die deze mensen opbouwen met hun dier is fascinerend om te zien. Het verschil tussen mens en dier lijkt bijna te vervagen en maakt plaats voor een band tussen twee persoonlijkheden. De scheidslijn tussen mens of dier is helemaal niet zo scherp als we soms denken. De manier waarop wij met dieren omgaan kan dus nog wel eens veel meer zeggen over hoe wij mensen met elkaar omgaan dan dat we toe willen geven!