Theorie 3

Theorie 1

Theorie 2

Theorie 3

Er blijkt dus een zekere generatiekloof te zijn ontstaan in de afgelopen jaren. Maar betekent dit dat wij, de jonge generatie, vergeten zijn wat activisme is? Wat het is om te protesteren?

Natuurlijk protesteert de jonge generatie nog, maar waar de Vrouwen in het Zwart elke maand op het Spui staan, soms het weer trotserend, maakt de jongere generatie steeds vaker gebruik van een digitaal activisme. Het probleem met digitaal protesteren is dat het enorm aan de oppervlakte blijft. Het is namelijk enorm makkelijk om vanaf de computer snel je mening te geven over een sociaal of politieke kwestie, om vervolgens weer verder te gaan met de dagelijkse beslommeringen. Digitaal activisme kan daarom leiden tot wat slacktivism genoemd wordt: lui activisme waaraan geen enkele vorm van politieke actie is verbonden en geen tijd en moeite wordt ingestoken. Vaak is de aandacht van een kwestie snel weer vergeten of verplaatst naar weer een andere kwestie. Bij de Vrouwen in het Zwart is er geen sprake van een dergelijke barricade. We zouden kunnen stellen dat het in hun bloed zit. Daarom zijn zij, volgens ons, de laatste generatie 'fysieke demonstranten'. Oftewel: 'de laatste der Mohikanen'.