Ambachtelijk product
De ingrediënten voor likeuren, zoals noten, bloemen, vruchten en kruiden, worden één keer gestookt. De ambachtelijke jenever gemaakt door Van Wees is een product waarvan de moutwijn één van de belangrijkste ingrediënten voor het ambachtelijke product vormt. Ook de rest van het productieproces gaat op ambachtelijke wijze. Zo vult Frans de flessen handmatig, slaat de doppen op de flessen, plakt de etiketten en voorziet de fles van een zegel.
De reden voor deze werkwijze is het maken van een zo zuiver mogelijk eindproduct. ‘We doen niet ambachtelijk om oud en ambachtelijk over te komen. Het moet wel functioneel blijven’, zegt Fenny van Wees hierover. Dit is dan ook duidelijk te zien in de fabriek. Authentieke koperen ketels worden afgewisseld met moderne meetapparatuur. Volgens Fenny van Wees is het niet ongewoon dat bedrijven krampachtig een ambachtelijk imago in stand proberen te houden. Bij veel grote bedrijven wordt een façade van ambachtelijkheid opgebouwd, enkel als marketingstunt. Bij de meesten is er echter niks ambachtelijks aan het product en het productieproces. Toch staat er vaak wel ‘ambachtelijk’ op het etiket van de jenevers. Dit is iets waar Fenny van Wees zich dan ook tegen verzet. Alles kan op het etiket gezet worden, want niemand controleert of het productieproces er ook daadwerkelijk zo aan toe gaat.
Dat het zo ongebruikelijk is om nog echt ambachtelijk te werk te gaan blijkt uit het feit dat andere jenevermerken niet geloofden dat zij hun jenever nog volledig ambachtelijk produceren. In Wageningen is daartoe de jenever van Van Wees onderzocht. Ze hebben de samenstelling van de drank geanalyseerd om te onderzoeken in hoeverre de claim van Van Wees echt waar was. Uiteindelijk moesten ze deze bevestigen en is Van Wees gevraagd om beschermheer van het jenevercollege van Nimmerzat te worden. Bovendien werd vaak de prijs voor beste jenever door van Wees gewonnen.
Fenny van Wees verkiest, net als haar vader en opa, kwaliteit boven winst. Ze vindt het belangrijker dat het eindproduct zo zuiver mogelijk is. Ze laat zich dan ook niet makkelijk inpalmen. Toen één van de belangrijkste afnemers met het verzoek kwam om iets in te leveren op de afnameprijs, aangezien het crisis was, heeft ze hier niet aan toegegeven. Haar reactie hierop was: ‘Dan lopen ze maar weg , ik ga niet op mijn product inleveren. Als ik er een boterham minder door eet, dan is dat maar zo’. Haar missie is dan ook niet ‘hoe kunnen we dit tegen een prijs produceren die de klant er voor over heeft?' maar 'hoe kunnen we het product zo goed maken dat de klant er een hogere prijs voor over heeft?'.