Wat spreekt nu meer tot de verbeelding dan de ideale samenleving? Iedereen fantaseert wel eens over een stukje hemel op aarde, waar alles perfect is. De een mijmert over de vergane glorie van het oude Mokum, de ander filosofeert over het streven naar een perfect politiek systeem.
Harmonie tussen mens en natuur. Geen oorlog, geen ruzie. Burgers die allen zij aan zij door het leven gaan.
Sinds lange tijd is het een geliefd onderwerp in de politiek maar ook in de literatuur, filosofie en kunst. Het is een paradox waarbij de wens naar maakbaarheid en de praktische onhaalbaarheid samenkomen. Een nooit te realiseren droom, een nooit te verkrijgen begeerte. Een futuristische voorspelling. De fantasieën nemen vele vormen aan.
THOMAS MOORE
De filosoof Thomas Moore schrijft in 1516 een boek waarin hij zijn heilstaat Utopia noemt. Het is een geïdealiseerd eiland in de Atlantische oceaan waar alles perfect is. Moore heeft de term Utopia overgenomen uit het Grieks, waar het zowel 'goede plaats' als 'niet plaats' betekent. Naar aanleiding van de introductie van de term maakt Ortelius een kaart van Utopia die een opvallende gelijkenis vertoond met de kaart van Amsterdam.
ZANDVOORT
Kampeervereniging Amsterdam is in de zomermaanden zo'n utopisch oord. Alle huisjes zijn hetzelfde en iedereen loopt bij elkaar binnen. Zoals Moore schrijft:
"Each house has a front door leading into the street, and a back door into the garden. [..] So anyone can go in and out - for there's no such thing as private property"