Foto 1
Sjon: Café de Vlaming is een café dat typerend bij de dappermarkt hoort, vind ik. Ik kom er veelvuldig en ehm, het is gewoon een heel leuk café. Alle marktkoopmannen die een bakkie koffie willen drinken die komen het hier halen. Iedereen kent klaas ook, het is wel een beetje een begrip van de Dappermarkt. Dat denk ik wel ja. En het personeel ook, een leuk café. Er komen leuke mensen.
Annemarie: En hoelang werk jij hier al?
Sjon: Zo’n anderhalf jaar. Ongeveer Plus minus. Ik heb het niet bijgehouden maar ik denk het ongeveer wel. Bedoel je de Vlaming of de Dappermarkt?
Annemarie: Ja de Vlaming!
Sjon: Ja zoiets. Ik heb hiervoor natuurlijk een slechte periode gehad, met mijn ex vriendin. Ik zal haar naam niet noemen maar ehm.. Heb een hevige relatie gehad, veel ups en downs, veel van huis geweest. Dat liep natuurlijk stuk. En dat was natuurlijk wel te verwachten. Ja je verstand en je hart dat gaat natuurlijk apart. En uiteindelijk bij Trudy terechtgekomen. En dat wonderbaarlijk heel goed gaat. Dat je echt staat te kijken van kan het ook zo! Dat je denkt van he kan ik ook zo leven, zonder iets met iemand te hebben. Want ehm.
Annemarie: Hoe gaat het dan?
Sjon: Truus valt op vrouwen en ik val op vrouwen. We zijn geen bedreiging voor mekaar. En we leven al anderhalf jaar samen in een huis. En het gaat heel goed gewoon. En ik vind deze buurt steeds leuker worden. Ik leer steeds mensen kennen en ze leren mij ook een beetje kennen. Je kent elkaar van gezicht en van naam enzo, je denkt Amsterdam niemand kent elkaar maar het is gewoon een dorp. Ik kom uit een dorp vandaan. Ik kom uit Noord- Holland. Anna Paulowna en omstreken enzo. Maar Amsterdam ik had nooit verwacht dat ik hier zou komen wonen dat ik het leuk zou vinden sta ik echt van te kijken.
Foto 2
Annemarie: En deze foto’s met bezems waarom heb je die genomen?
Sjon: Ja nou die zag ik staan. En dat vond ik wel een ehm.. Ja die bezems werden natuurlijk overal uitgedeeld met die staking. Dus ik denk ja zonder die bezem was het toch wel een grote bende geworden. We kregen ze door de gemeente aangeboden. Dus ik dacht jaa echt iets voor de dappermarkt. Alles moet natuurlijk ook weer opgeruimd worden.
Annemarie: Wie heeft dat toen gedaan?
Sjon: Deze heb ik geschoten.
Annemarie: Nee maar wie hebben toen, de boel opgeruimd gewoon de mensen op de markt?
Sjon: Ja gewoon de mensen op de markt ja. Oh je hebt hier nog een foto van allemaal rotzooi!
(Foto met heel veel troep)
Sjon: Dat vond ik zoo eh.. denk ik van nou! Ja die bezem met die flitsen erop vond ik een hele mooie foto. Aparte foto.
Annemarie: Geloof je in geesten?
Sjon: Ja ik geloof wel in geesten ja. Maar of dit met geesten te maken heeft dat weet ik niet. Dat zal wel heel toevallig zijn.Daar denk ik overna.
Annemarie: Heb je ooit iets meegemaakt met geesten?
Sjon: Ja ik heb wel wat meegemaakt ja. Als kind zijnde. 1980 1979 toen was ik elf jaar oud twaalf jaar. Waren mijn ouders aan het glaasje draaien. Was heel spannend. Mijn ouders waren dik in de 40. Nu ik dan terugdenk , ja denk ik van dat die mensen daar mee bezig zijn geweest. Het begon als een spelletje eigenlijk als een geintje maar dat liep helemaal fout af.
Annemarie: Waarmee dan?
Sjon: Ja ik ben elf jaar oud, dingen die begonnen te bewegen en te trillen. Ja ik was elf jaar oud en niet echt bezig met geesten maarja mijn ouders hebben daar wel last van gehad van die energie. Je ken het nooit achterhalen he. Of het een positieve energie is of een negatieve energie. Dus dat was allemaal heel raar. Kranen die open gingen enzo. Ik ging toen naar mn zwager toe die zat bij de waterleiding. Ik zeg tegen hem ja het komt door drukverschil, dan gaan er kranen open. Mn zwager zei van ja dat is onmogelijk! Ja dat zijn bestwel rare dingen.
Annemarie: Dat is eng he!
Sjon: Hahaha ja dat is bestwel eng ja. Moet je ook nooit meer doen. Dat zijn geen spelletjes nee. Nee. …
Maarja kijk ehm. Ik heb nog nooit echt een geest gezien ofzo. Nee dan ga ik echt aan mezelf twijfelen. Ben blij dat ik het nooit gezien heb, dan denk je is het echt zo.
.
.